Derviş Ağa Medresesi

Fatih Mehmet Bey Caddesi ile Şehit Gürol Madan Caddesini eski, tahta bir köprüyle birbirine bağlayan Okul Sokakta bulunur. Çevresine göre daha alçak bir alanda inşa edildiği için halk arasında Çukur Medrese adıyla tanınır. Yapı malzemesi olarak moloz taş, pişirilmiş tuğla, toprak ve ahşap elemanlar kullanılmıştır. Derviş Ağa tarafından 1658 yılında yaptırılmıştır. Karşısında aynı adla anılan tarihi bir hamam mevcuttur.

Kareye yakın bir avlunun iki kenarını kaplayan L planlı bir yapıdır. Avlunun yüzeyine düzgün kayrak taşlar döşenmiştir ve ortasında bir kuyu mevcuttur.Medresenin girişini oldukça basit bir kemer örter. Burada bulunan mermer bloklar devşirmedir. Kapının hemen üstünde dört dizelik inşa kitabesinde şunlar yazar:
“Yaptı bu Dar-ı Hadisi Hazreti Allah için
Sahibül Hayrat olan Derviş Ağa
Dediler tarihi bina ve vakfını bilmek için
Bin Altmış sekizde tam oldu bina”

Kitabenin altındaki kilit taşında ise dikdörtgen bir  levha içinde iç içe geçmiş baklava desenleri görülür. Giriş kapısından iki basamak inilerek avluya girilir.Medresenin önünde yaklaşık iki metre genişliğinde bir revak bulunmaktadır. Revakın kemerleri tuğla, moloz taş ve kırık tuğlalarla örülmüştür. Kemerler arasına ağaç hatıllar yerleştirilmiştir.

Yapının batı tarafında beş güney tarafında ise iki öğrenci hücresi bulunmaktadır. Hücrelerin üstü kubbelerle örtülmüştür. Kubbeler arası geçişler pandantiftir. Evliya Çelebi her ne kadar Seyahatnamesinde 70 hücre olduğunu yazsa da, bu olağan dışıdır. Çünkü bu kadar dar bir alana 70 hücreli bir medrese yapmak mümkün değildir.

Odalar birer dikdörtgen pencere ve kapılarla revaka açılır. Dışarıya açılan pencere yoktur. Her bir odada birer ocak ve nişler bulunur. Medresenin dershanesi güney kanadındadır ve hücrelere oranla oldukça büyüktür. Güneydoğu cephesine yapılan mihraptan  dershanenin aynı zamanda mescid olarak kullanıldığı anlaşılmaktadır.

Kısa bir süre önce hemen karşısındaki Çukur Hamam’la birlikte  orijinal dokusuna sadık kalınarak restore edilen bu eserin çeşitli yöresel el sanatlarının teşhir yeri olarak kullanılması düşünülmektedir.