Oduncu ile Yılan (Masal)

Bir kış günü, odun kesmekten dönmekte olan bir Oduncu, kar’ın üstünde yatan, siyah bir şeye rastladı. Ne olduğunu anlamak üzere yanına yaklaştığında, canlıdan ziyade ölmüşe benzeyen bir yılan olduğunu gördü. Onu, ısıtıp canlandırmak ümidiyle, hayvanı göğsüne bastırarak alelacele evinin yolunu tuttu. Kapıdan girer girmez ise, yılan göğsünden çıkartıp, ateşin hemen önündeki yere bıraktı.

Çocuklar başına toplandılar. Öylece, el sürmeden, karşıdan seyrederlerken, Yılanın, yavaş yavaş kendisine geldiğini gördüler. O zaman küçüklerden birisi, dizlerinin üzerinde çömelerek, okşamak üzere, mini mini elini uzattığı sırada Yılan, bir ok süratiyle başını kaldırıp zehirli dişlerini çıkartarak yavrucağı tam sokup öldüreceği zaman, Oduncu, baltasını kaptığı gibi Yılan’ı ikiye böldü. Sonra, “Oh,” diye söylendi.

“Kalpsizlerden şükran hissi beklemek hatadır.”

Jean de La Fontaine