Köpek ile Kurt (Masal)

Cılız bir Kurt, bir gün açlıktan adeta ölmek üzereyken, bir ev köpeğine rast geldi. Köpek:

“Ah, kardeşim” diye konuştu. “Bunun böyle olacağını ben zaten çok daha evvelden biliyorum. İntizamsız bir yaşayış tarzının, seni mahvedeceği zaten aşikardı. Niçin sen de, benim gibi daimi olarak bir işte çalışıp, benim gibi, muntazam verilecek yemeklerini yemiyorsun?”

“Hiçbir itirazım olamazdı” diye Kurt cevap verdi. “Eğer uygun bir yer bulabilseydim...” Köpek, hemen:

“Bu işi sana kolayca halledeceğim” dedi. “Haydi şimdi benimle efendime gel, işimi paylaş, olsun bitsin...”

Böylece Kurt ile Köpek, şehrin yoluna koyuldular. Fakat yarı yola gelmişlerdi ki, Kurt, köpeğin boynundaki tüylerin, yer yer, feci bir halde dökülmüş olduğunu görerek merakla sebebini sordu:

“Oh, hiç mühim bir şey değil” diye cevap verdi. “Sadece geceleri beni zincirlerler de... Takılan tasmanın yeri... Önceleri biraz acıyor ama, sonra çabuk alışıyor...”