|
|
|
|
İhtiyar Adam ile Ölüm (Masal)
Meşakkat ve yaşlılıktan iki büklüm olmuş, ihtiyar bir oduncu, bir gün, gene ormanda odun topluyordu. Bir ara, o kadar yoruldu ve öylesine bir ümitsizliğe kapıldı ki, kendi kendiksine: “Bu hayata artık daha fazla tahammül edemeyeceğim” diye söylendi. “Bari, ölüm gelip beni bu işkenceden kurtarsaydı!..” Daha sözünü henüz bitirmişti ki, ölüm bir yığın kemik halinde karşısında dikiliverdi:“ileğin nedir, Fani?” diye sordu. “Bana seslendiğini duydum...” O vakit, oduncunun cevabı şöyle oldu: “Acaba şu odun yığınını omuzuma koymak lütfunda bulunur muydunuz efendim, diye soracaktım da...” “Dileklerimizin hepsi kabul edilseydi, herhalde pek sık bedbahtlığa uğrardık.”
Jean de La Fontaine
|