Eşek ile At (Masal)

Köylü gider pazara, önündedir eşeği,
Hayvan ağır meşeyi, taşıyamaz bir ara.
Yollar uzun dağ, bayır; yara olur sağrısı,
Sırtında kalmaz hayır, artar vücut ağrısı.
Yanındaki tombul at,
Bir gözdeden çok rahat,
Yüksüz, gölge sürüyor; Tıkır tıkır yürüyor.
Eşek der ki:
-At kardeş, bana biraz acı!
Yemi benden bol yersin, Güzel çullar giyersin.
Sahibin tıpkı öz anan;
Ne sırtına taş yükler,
Ne değnekle dürtükler!
At, kendine dert yanan yoldaşına aldırmaz; Başını bile kaldırmaz.
Merak nesine, derdi yok; Sırtı kalın, karnı tok!
Eşek diker nalları,
Ahı tutar ölünün,
Elbette ki köylünün,
Yerde kalmaz malları;
Aktarılır ata yük,
Başa gelen dert büyük;
Sopa sırtı çürütür,
Yürüttükçe yürütür.
Sırtına vurur yükü,
Hiçbir zaman affetmez, Hayat zalim olanı.