Kütüb-i Sitte: Hadis 1893

Fasıl:

Dua Bölümü

Konu:

İstiğfar; Tesbih; Tehlil; Tekbir; Tahmid Ve Havkale

Rivayet Eden:

Cüveyriyye

Kaynaklar:

Müslim Tirmizi Ebu Davud Nesai

Kaynak Kitaplar:

Müslim, Zikr 79, (2726)
Tirmizi, Da'avat 117, (3550)
Ebu Davud, Salat 359, (1503)
Nesai, Sehv, 93, (4, 77)

Anlattığına göre, "Resulullah (sav) efendimiz bir gün sabah namazını kılınca, daha kendisi namazgahında iken, erkenden yanından çıkmış, gitmiş, kuşluktan sonra Cüveyriyye (aynı yerinde zikrederek) otururken geri gelmiş ve: "Bırakıp gittiğim halde duruyorsun (hiç yerinden kımıldamadın galiba?)" diye sormuştur. "Evet" cevabı üzerine şunu söylemiştir: "Ben senden ayrıldıktan sonra dört kelime(lik bir dua)yı üç kere okudum. Eğer bunlardan hasıl olan sevab tartılacak olsa, senin burada sabahtan beri okuduğun duaların sevabının ağırlığına denk olur. O dua şudur: "Sübhanallahi ve bihamdihi adede halkihi ve rıda nefsihi ve zinete arşihi ve midade kelimatihi. (Allah'ı mahlukatı sayısınca, nefsinin rızasınca, arşının ağırlığınca, kelimelerinin adedince tesbih (noksanlıklardan tenzih) ederim."